Een suikerstad en een hippiecamping

De laatste week Bolivia: Een suikerstad en een hippiecamping

Na de inspanningen van de afgelopen weken met de verschillende tours was het tijd om even bij te komen in de officiele hoofdstad van Bolivia: Sucre. Deze stad, uitgeroepen als UNESCO werelderfgoed, is een goed bewaard voorbeeld van de vroegere koloniale steden van Zuid Amerika. Het heeft een goed te belopen centrum met mooie witte koloniale huizen. Verder zorgt de ontspannen sfeer en het klimaat hier ervoor dat veel backpackers hier een weekje verblijven om niks te doen of een spaanse taalcursus te volgen. Mijn keuze was vooral het niks doen. De stad ligt in de uitlopers van de Andes op zo´n 2800 meter wat ervoor zorgt dat de temperatuur zo tussen de 20 en 25 graden ligt, er weinig tot geen muggen zijn en de mensen weer een slag vriendelijker worden dan in het hooggebergte. Een goede combinatie dus, wat je kan merken aan de hoeveelheid buitenlanders (voornamelijk Nederlanders, Duitsers en Fransen) die zich hier vestigen en een eetcafe beginnen. Wat de stad nog aantrekkelijker maakt om een paar dagen te verblijven.

De lokale Boliviaanse cuisine is namelijk niet echt bijster interessant: ontbijt bestaat uit koffie (oplos), sapje en twee broodjes met jam. De lunch wordt iets beter met rijst, aardappel (slappe patat of gekookt), salade (blaadje sla, tomaat en komkommer) en lapje vlees. Het diner is eigenlijk de lunch maar met een ondefineerbare soep vooraf. Nu zijn er natuurlijk af en toe wel wat variaties maar echt spannend wordt het nooit. De markten daarintegen zijn voortreffelijk qua fruit betreft, en Sucre staat met stip bovenaan! Naast de gebruikelijke bezienswaardigheden bij de slagersafdeling is vooral de fruitafdeling mijn favoriet. Heerlijke shakes en salades, vers gemaakt en voor geen geld. Dikke prima dus.

De gemiddelde dag in Sucre bestond ongeveer uit:
<9.00: opstaan, verfrissende douche met 50/50% kans op warm water, ontbijt
9.00-10.00: dagelijks uitstapje naar de markt voor salade/sapje
10.00-12.30: hangmat/boekje/wandelingetje/museumpje*
12.30-13.30: lunch op de markt/4-gangen lunch bij de Fransman/bitterballen bij de Nederlanders/braadworst bij de Duitser*
13.30-15.30: uitrusten/uitrusten/uitrusten/naar de markt voor een sapje/naar dinosauriers afdrukken*
15.30-17.00: tijd voor de Boliviaanse high tea, of te wel, dagelijkse rondje gebak testen
>17.00: eten bij de local/lekker eten bij de buitenlandse restaurants/kookcursus bij een taalschool/educatief verantwoord filmpje pakken/barretjes testen/halloween vieren*

*doorhalen wat niet van toepassing is

Na al de vermoeiende activeiten was er maar 1 conclusie: Sucre is een geweldige stad! Een kleine afrader zijn de typische Nederlandse gerechten zoals de bitterballen, appeltaart en Bosche bollen die na meerdere testrondes bij verschillende eetgelegenheden steeds teleurstellend waren.....

Vanuit Sucre was het een half uurtje vliegen naar Santa Cruz, meer richting het oosten om geleidelijk naar de Braziliaanse grens te gaan om daar samen met Sipke het Pantanal te gaan verkennen. Ik had een paar dagen om nog iets rond Santa Cruz te doen. Santa Cruz zelf is een miljoenenstad die door veel reizigers wordt afgeraden dus de keus viel op Samaipata, een klein dorpje in de uitlopers van de Andes op zo´n 3 uur van Santa Cruz. Het dorp wordt omschreven als: a beautiful village set in the stunning wilderness, the perfect base to chill, hike or explore nummerous sites. Klinkt goed dus. Aangekomen bleek het nog een ander aspect te hebben: hippies. Gelukkig heb ik in Wageningen genoeg ervaring opgedaan om ze op tijd te herkennen en het gesprek af te kappen voordat je uren bij het kampvuur verhalen aanhoort over de slechte wereld, totale wereldoverheersing door de kapitalistische bedrijven, de complottheorien over AIDS en Chemtrails en de iets andere opvatting over goede live muziek. Goed dat er mensen met idealen zijn, alleen zie ik niet hoe je de wereld veranderd door jarenlang te reizen en elke dag half stoned en dronken rond een kampvuur te gaan klagen....

Maar goed, gelukkig had ik een eigen kamer en was er een mooie dagtrip naar een pre spaanse archelogische site met een 3 uur. Verder had de plaats niet heel veel te bieden maar het was wel een mooie omgeving om rustig te verblijven. Daarna was het weer terug naar Santa Cruz om een Boliviaanse trein te proberen naar de grensovergang. Na eerdere Boliviaanse treinen gezien te hebben, namelijk een bus op een treinonderstel, was ik enigszins nieuwsgierig naar deze nachttrein. Het bleek een uiterst modern dieseltreintje te zijn wat op zich prima zou rijden als de rails ook recht zou liggen ;) De reis verliep voorspoedig als ook de grensovergang naar Brazilie. Tijd voor een nieuw land en een nieuw avontuur, nu niet alleen maar met Sipke!

Foto zijn er ook weer:
https://skydrive.live.com/redir?resid=93452BD36B87DFA8!919

Beso!