Peru: de Andes en Inca´s

Tijd voor een update vanuit Cusco waar op dit de regen moment met bakken uit de hemel valt. Na mijn eerste week New York ben ik verder gaan reizen naar Peru om me op te maken voor een 9- daagse trektocht door de Andes van Choquequirao naar Machu Picchu. Hoewel de vlucht vanuit New York op 11 september was merkte ik hier weinig van, de vlucht en aansluiting gingen prima en ´s avonds was ik in mijn hostel in Lima. Na een dagje in het centrum van Lima rond gewandeld te hebben ben ik verder gereisd naar de tweede stad van Peru, Arequipa. De reis was ongeveer 15 uur met de nachtbus en dat is me prima bevallen. Goede stoelen (jammer genoeg net niet lang genoeg), prima eten en wonderbaarlijk een uur of zes kunnen slapen.

In Arequipa de toerist/backpacker uitgehangen met andere backpackers van het hostel. Een dagje centrum, een uitje naar een nationaal park (na 5 uur met een plaatselijke chauffeur konden we wel concluderen dat autorijden niet de sterkste kant van Peruvianen is....), het plaatstelijke uitzichtpunt bezocht en een avondje uit. Op de laatste dag nog een potje voetbal gespeeld tegen de hostel eigenaar en zijn vrienden. De stand weet ik niet meer maar aangezien wij al na 2 minuten al zo´n beetje aan de zuurstof moesten vanwege de ijle lucht denk ik niet dat we gewonnen hebben. Die avond ging ook mijn nachtbus naar Cusco dus ik was blij dat ik moe gesport was dan zou ik namelijk goed slapen.....dacht ik. Helaas was deze nachtrit een redelijke tegenvaller, de stoelen waren nog steeds goed en eten ook. Maar toen het tijd was om te slapen had ik me stevig vergist in de Andes....We deden namelijk bergje op, bergje af met haarspeldbochten. Aangezien de chauffeur ook snel in Cusco wilde zijn nam de bus de bij elke bocht de perfecte lijn met de daarbij behorende snelheid. Samen met een hondertal drempels, die soms wel en soms niet op tijd gezien werden , werd het een gezellig nachtje van voor naar achter van links naar rechts.

Enigszins gebroken kwam ik vroeg in de ochtend in Cusco aan en het hostel was snel gevonden. Omdat de trektocht hoog in de bergen is werd aangeraden om minimaal 2 nachten voor het beging van de tocht in Cusco te zijn zodat je aan de hoogte kan wennen (Cusco ligt op ongeveer 3300 meter). Die avond kreeg ik wat last van hoofdpijn (een van de kenmerken van hoogteziekte) en ben ik snel gaan slapen. De volgende dag voelde ik me weer fit en bedacht me om even langs de reisorganisatie te gaan om wat laatste dingen te regelen. Eenmaal eengekomen bleek mijn reisgenoot, Emiel, waarmee ik de trekking zou doen op hetzelfde idee gekomen te zijn. We hadden elkaar alleen nog maar via email gesproken, dus het was fijn om elkaar in levende lijve te ontmoeten. Ook had Emiel een derde reisgenoot meegnomen, Dorothy wat het alleen maar gezelliger maakte. Minder fijn was de informatie die we van de reisorganisatie kregen....de trekking die we wilden doen zou niet kunnen vanwege een ingestorte brug. Wel hadden ze een alternatieve tocht maar dat zagen we niet echt zitten. Na verder navragen was er geen ingestorte brug maar was men met dynamiet bezig en mocht je er niet langs. We vertrouwden het verhaal niet helemaal en zijn in Cusco wat rond gaan vragen en niemand wist enige hindernis op dit traject. Om een lang verhaal kort te maken...we hebben vervolgens deze en de volgende dag door Cusco van de ene naar de andere tourorganisatie gerend voor informatie. Uiteindelijk heb ben we, tegen een aardige afkoopsom, de trekking via een andere organisatie kunnen regelen. Bijkomend voordeel, een vierde reisgenoot: Su. Bijkomend nadeel, de tocht zou de volgende dag al beginnen en we zouden om 05.30 uur opgehaald worden bij ons hostel....Dezelfde avond nog een briefing met onze gids Jimmy gehad en snel nog wat last minute inkopen gedaan.

Dan de tocht zelf, het was geweldig en beter dan dat, hopelijk kunnen de foto´s dit beter weergeven. Onze crew bestond uit Jimmy de gids, de kok Leonardo, drie ezels en twee ezelsmenners/mannetjes van alles. De ezels waren er niet voor niks want onderweg werd er gekampeerd en alles moest meegenomen worden: eten, gasflessen, slaaptenten, kooktent, eettent, gaspitten, tafels, kook en eetgerei etc etc.

De gemiddelde dag bestond uit:
- om 05.00 werd je gewekt met een beker coca thee (heet water met coca bladeren erin)
- een half uurtje later werd je aan de ontbijttafel verwacht met je spullen ingepakt
- ontbijt: stevige pap met brood en soms omelet, pannekoek of vers fruit
- aan de wandel voor gemiddeld een uurtje of zeven
- Foto´s maken, uitpuffen, zonnebrand en DEET opdoen
- Jasje aan, jasje uit, jasje aan, jasje uit enz...
- Pfffff....eindelijk de camping bereikt, tijd voor een siesta
- Koffie/thee gevolgd door avondeten. Het is onbeschrijvelijk knap wat Leonardo de kok kan doen met twee gaspitjes. Soepje vooraf, ze zijn hier gek op soep, en daarna het hoofdgerecht. Altijd verrassend, altijd lekker.
- Met de kippen op stok, want de haan kraait ook in Peru erg vroeg

De dagtochten waren vaak niet lang (met uitzondering van een tocht van 11 uur) maar wel steil of zoals Jimmy zou zeggen bij de briefing....gently up and gently down. Nu kan dat zo zijn voor de mensen die in de Andes wonen, maar voor mij was 1600 meter klimmen in ongeveer 4 km niet hetzelfde als gently up. Ook het befaamde “just around the corner” beheerste Jimmy goed wanneer we vroegen of we al bij de lunchspot waren. Na enkele dagen wisten we dat we dan nog minsten 45 minuten voor de boeg hadden.

Door de hoogteverschillen en microklimaten van de verschillende canyons kwamen we veel verschillende vegetaties tegen, van dor grasland tot en met mos overdekte nevelwouden en alles er tussen in. Jimmy heeft ons veel verteld over het Inca verleden, de ruiines en de gebruiken. Ook kwamen we door afgelegen dorpjes waar alles nog met de hand en ezel gedaan wordt. Authentieke campingspots bij de boer in het grasland (douchen met gletser water is errrrrrrg koud!) en heel veel orchideen. Qua weer heeft de Andes ons alles gegeven, gelukkig het merendeel half bewolkt (de zon is geen zegen als je klimt) maar ook sneeuw, hagel, regen, mist, rijp en wind. Verder ben ik ook erg blij met het feit dat al het geklim, geklauter en afdalen me welgeteld 0 blaren heeft opgeleverd :)

Op naar de volgende bestemming....lake Titicaca!

Voor de foto´s:
https://skydrive.live.com/redir?resid=93452BD36B87DFA8!529